Wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w okresie czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby

Podstawa prawna:

Problematyka wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w okresie czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby została uregulowana w art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.– Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Komu przysługuje wynagrodzenie chorobowe?

Wynagrodzenie chorobowe jest świadczeniem ze stosunku pracy.
Świadczenie to przysługuje pracownikowi za czas niezdolności do pracy spowodowanej:

  1. chorobą bądź odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną,
  2. wypadkiem w drodze do lub z pracy,
  3. chorobą przypadającą w czasie ciąży,
  4. poddaniem się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.

Przez jaki okres przysługuje wynagrodzenie chorobowe?

Wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy spowodowanej wyżej wymienionymi zdarzeniami przysługuje łącznie do trzydziestu trzech dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył pięćdziesiąty rok życia - łącznie do czternastu dni w bieżącym roku kalendarzowym.

Przy ustalaniu okresu wynagrodzenia powinny być brane pod uwagę poszczególne okresy niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym. W przypadku, kiedy pracownik zmienia pracodawcę w ciągu roku kalendarzowego, okresy niezdolności do pracy u jednego oraz drugiego pracodawcy są sumowane.

Informacja o liczbie dni, w ciągu których pracownikowi przysługiwało wynagrodzenie chorobowe, jest zamieszczana w świadectwie pracy.

Jeżeli niezdolność do pracy trwa dłużej niż wyżej wymienione okresy, tzn. przekroczony zostanie próg odpowiednio trzydziestu trzech bądź czternastu dni, to za kolejne dni niezdolności do pracy pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy z ubezpieczenia chorobowego, na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa  (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 z późn. zm.)

Świadczenie przewidziane w art. 92 kp jest wypłacane za każdy dzień niezdolności do pracy, także za dni wolne od pracy. Przez dni wolne od pracy należy rozumieć niedziele i święta oraz inne dni wolne od pracy, wynikające z przyjętego u pracodawcy rozkładu czasu pracy.

Przykład obliczenia okresu pobierania świadczenia:

Pracownik stał się niezdolny do pracy z powodu choroby 11 kwietnia 2012 r. i  niezdolność ta trwała do 30 kwietnia 2012 r. Następnie stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w okresie od 6 lipca 2012 do 14 sierpnia 2012 r. Mając na względzie powyższe,  pracownikowi w pierwszym okresie niezdolności do pracy przysługuje wynagrodzenie chorobowe przez okres 20 dni. W kolejnym okresie niezdolności do pracy pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego przez 13 dni (od 6 lipca do 18 lipca), a za pozostały okres niezdolności do pracy - prawo do zasiłku chorobowego.

Ciekawostka

Interesująca wydaje się być sytuacja, w której niezdolność pracownika trwa na przełomie roku kalendarzowego. Rodzaj otrzymywanego świadczenia zależy od tego, czy w ostatnim dniu roku kalendarzowego pracownikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy, czy też prawo do zasiłku chorobowego.

W pierwszej sytuacji, gdy 31 grudnia pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego, zachowuje prawo do świadczenia przez dalszy okres nieprzekraczający trzydziestu trzech dni.

W drugiej sytuacji, jeśli 31 grudnia pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, zachowuje uprawnienie do zasiłku chorobowego aż do momentu wystąpienia przerwy w okresie niezdolności. Jeżeli niezdolność do pracy z powodu choroby wystąpi po okresie przerwy, pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego.

 



opracowanie: Emilia Czech (13.11.2012) Kierunek: prawo, rok studiów: IV, seminarium: Postępowanie karne.
opieka merytoryczna: dr Marzena Szabłowska