Krajowe Ramy Kwalifikacji (KRK) to jednolity sposób opisania kwalifikacji zdobytych na każdym etapie uczenia się formalnego (od szkoły podstawowej po doktorat), pozaformalnego oraz nieformalnego.


Krajowe Ramy Kwalifikacji:

  • są stworzone dla potrzeb rynku pracy i spo­łeczeństwa obywatelskiego
  • integrują różne krajowe podsystemy kwalifikacji
  • służą większej przejrzystości, dostępności i jakości zdobywanych kwalifikacji
  • dają możliwość porównywania i potwierdzania zdobytych kwalifikacji w całej Europie
    • zawierają opis hierarchicznego systemu po­zio­­mów kwa­li­fikacji – każda kwalifikacja jest umieszczona na jednym z tych po­zio­mów, a każdemu z krajowych  poziomów przyporządkowany jest odpowiadający mu poziom w Europej­skich Ramach Kwalifikacji
    • w skrócie chodzi o to, by w ramach Unii Europejskiej opisać kwalifikacje jednym wspólnym językiem tak, by były one uznawane we wszystkich państwach wspólnoty

  • Proces zdobywania wiedzy będzie oddzielony od procesu certyfikacji – inne placówki mają uczyć, a inne sprawdzać wiedzę, tak jak to jest teraz z egzaminami zewnętrznymi kończącymi szkoły podstawowe, gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne.
  • Jedną kwalifikację potwierdzałoby się tylko raz, w sposób, który byłby uznawany przez wszystkich pracodawców. Jest to szansa na ukrócenie praktyk pewnych środowisk, które wymagają dodatkowego egzaminu, by przyjąć absolwenta wyższych studiów do swego grona.


W celu stworzenia i wdrożenia Krajowych Ram Kwalifikacji na mocy Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 lutego 2010 r. powołano Komitet Sterujący ds. Krajowych Ram Kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie. Zadaniem Komitetu Sterującego jest monitorowanie procesu tworzenia i wdrażania Krajowych Ram Kwalifikacji, nie tylko dla szkolnictwa wyższego, ale dla całego systemu edukacji.

W dniu 29 lipca 2010 przyjęto zestawienie definicji KRK, pojęć niezbędnych dla dalszych prac podmiotów zajmujących się KRK.


Kwalifikacja (qualification)

  • formalny wynik procesu oceny i walidacji przeprowadzonej przez właściwy organ potwierdzający, że osoba ucząca się uzyskała efekty uczenia się (kompetencje) zgodne z określonymi standardami (dyplom, świadectwo, certyfikat ..)
  • dyplom, świadectwo, certyfikat lub inny dokument, wydany przez uprawniona instytucje, stwierdzający, że dana osoba osiągnęła efekty uczenia się zgodne z odpowiednimi wymaganiami

Efekty uczenia się

  • określenie tego, co uczący się wie, rozumie i potrafi wykonać po ukończeniu okresu uczenia się. Wyrażone są w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji. Zaleca się aby efekty uczenia się stanowiły podstawowy element budowy wszelkich programów nauczania

Deskryptor

  • ogólne stwierdzenia określające zakładane efekty kształcenia na każdym stopniu kształcenia na poziomie wyższym

Europejskie Ramy Kwalifikacji (European Qualifications Framework)

  • wspólny system odniesienia (uniwersalny język przekładu), który wiąże krajowe systemy i ramy kwalifikacji
  • przyjęty w Europie układ odniesienia umożliwiający porównywanie kwalifikacji uzyskiwanych w różnych krajach.

Krajowe Ramy Kwalifikacji (national qualifications framework)

  • jednolity sposób opisania kwalifikacji zdobytych na każdym etapie uczenia się formalnego (od szkoły podstawowej po doktorat), pozaformalnego oraz nieformalnego.
  • narzędzie służące do opisu i klasyfikowania kwalifikacji ze względu na poziomy osiągnięć scharakteryzowane wedle przyjętych w danym kraju zestawów kryteriów mających jednak jasne odniesienia do ram europejskich.

Koncepcja LLL (life long learning)

  • koncepcja uczenia się przez całe życie

 

Więcej informacji:


W Europejskich Ramach Kwalifikacji wyróżniono osiem poziomów kwalifikacji – od najniższego poziomu edukacji obowiązkowej (1) do najwyższego poziomu wykształcenia akademickiego (8) – określonych za pomocą wymagań dotyczących efektów uczenia się.


Krajowe ramy kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego to –w największym uogólnieniu – szczególna metoda opisu kształcenia, jakie polskie uczelnie oferują studentom. Metoda ta wyróżnia się dwiema charakterystycznymi cechami:

  1. Opisy sformułowane są w języku efektów kształcenia, to znaczy przedstawiają wymagania, jakim powinien sprostać student po ukończeniu nauki w ramach danego cyklu kształcenia.
  2. Opisy te, za pomocą wspólnego europejskiego systemu pozwolą na dokonywanie porównań dyplomów uzyskiwanych w rożnych uczelniach na terenie całej Europy.

Efektem końcowym wprowadzenia ram w szkolnictwie wyższym w całej Europie ma być dynamiczna „mapa" kwalifikacji właściwych dla poziomów 5-8 ram europejskich. „Mapa" ta pokazywać ma relacje pomiędzy kwalifikacjami, wskazywać ścieżki przejścia i możliwość kontynuacji kształcenia w szkolnictwie wyższym w perspektywie uczenia się przez całe życie.


EOSW – Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego

  • porównywalność efektów uczenia się (w wymiarze krajowym i międzynarodowym) – „mapowanie" dyplomów, ułatwienie w międzynarodowym uznawaniu kwalifikacji absolwentów
  • wszechstronna informacja dotycząca kompetencji uzyskiwanych przez absolwentów użyteczna dla pracowników i pracodawców, dająca jasny opis kompetencji osoby legitymującej się dyplomem, certyfikatem czy świadectwem
  • definiowanie standardów kształcenia poprzez porównywalne kompetencje absolwentów
  • „otwarcie" systemu: uznawanie kompetencji zdobytych poza formalną edukacją
  • ułatwienie kształcenia w systemie LLL (Life Long Learning)

 

  • Krajowe Ramy Kwalifikacji [Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego], 
  • Podręcznik „Ramy kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego", 
  • Krajowe Ramy Kwalifikacji – seminarium międzynarodowe, 
  • Kwalifikacje po europejsku,